Przejdź do głównej zawartości

Małe, a cieszy...

Czasem jedna, niewielka rzecz sprawia, że cały dzień jest pozytywny, świat jakiś bardziej przyjazny i nawet trawa się uśmiecha. Mimo, że jestem samotniczką i indywidualistką to zazwyczaj takim pocieszającym elementem są dla mnie ludzie, zazwyczaj nieznajomi. Kiedyś na przejściu dla pieszych pomachał mi z uśmiechem bezdomny, a później cały dzień był lepszy, nie wiem dlaczego. Tak po prostu. Ostatnio jechałam z chłopakiem do jego babci dróżką przez las,  czasem obok gospodarstw, czasem pośród drzew i tą ścieżką szedł mężczyzna z kosturem, długą brodą i jakimś tobołkiem. Na "dzień dobry" radośnie krzyknął coś niezrozumiałego. I wtedy pomyślałam,  że to Gandalf :D I świat wokół stał się magiczny, drzewa jakby śpiewały, a niewiele brakowało, aby hobbici zaczęli tańczyć :D

Może to kwestia takiej niewymuszonej życzliwości? Niezbyt często ludzie są dla siebie sympatyczni, szczególnie, gdy kogoś nie znają. A ci moi "poprawiacze humoru" tacy byli. Nie mieli problemu z okazywaniem radości z pięknego dnia czy uśmiechnięciem się do mijanej osoby. Podziwiam ich, są chyba najbardziej wartościowymi ludźmi, chociaż nie mają fortuny ani wielkich osiągnięć- są po prostu ludzcy. Czasem chciałabym być jak oni-otwarta, radosna i szczęśliwa, ale nie potrafię. Chyba im tego zazdroszczę...
Etykiety:

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Sadyści są wśród nas :D

"O 7 nie macie zajęć, tak? To przyjdziecie i napiszecie kolokwium, żeby wszystkim pasowało." I tym oto sposobem jest mega niewyspana, zastanawiam się, czy moi asystenci czasem sypiają i próbuję uczyć się na anatomię oraz wydumać coś w raporcie na biofizykę. Poprzednie koło z anaty poszło okej nawet, chociaż mogło być lepiej, szpilki- nie wiadomo, podobno jakieś niejasności są i wyników nie znamy. Materiał na jutro jest gigantyczny, a ja usypiam nad książką... W ten weekend nie nadrobię, bo K. odgraża się, że z okazji urodzin w niedalekiej przyszłości porwie mnie na miasto choć na kilka godzin :D Celowości nauki biofizyki, przynajmniej w wydaniu mojego umedu, nie jestem w stanie pojąć. Ostatnio cudem zaliczyłam wejściówkę<dalej mnie duma rozpiera XD>, ale raport z ćwiczeń...Nawet Jaroszyk i krańce internetu nie wiedzą co ma być, aby "było dobrze". Ale pozytyw jeden jest- po prawie 2 miesiącach w tym mieście wreszcie znalazłam chleb, który smakuje jak chleb, a n
Prześlij komentarz
Czytaj więcej

And the second year of your misery has began...

Całe wieki nie używałam angielskiego, więc pewnie strzeliłam byka, ale co tam XD Drugi rok zdecydowanie się zaczął- nowe przedmioty, nowi prowadzący, nowy, ale znów beznadziejny plan zajęć. Codziennie na 8, przerwa, w południe zajęcia, potem wieczorem do 20, a luki takie bezsensowne, że nie wiadomo co ze sobą zrobić- ma uczelnia taka piękna...Tęsknię za 1 rokiem, za anatomią- może dlatego, że zdałam za pierwszym podejściem i mogłam w wakacje o niej zapomnieć :D Ogólnie ostatnio ma taki depresyjny okres, w tym roku zdecydowanie trudniej było mi wyjechać z domu, nie było już tej ekscytacji, że w końcu się udało, że wszystko takie ciekawe itp. Coraz częściej zaczynam się zastanawiać czy to jest mój kierunek, czy serio chcę się w to ładować. Mama znalazła specyficzny sposób na motywację- "jak teraz rzucisz to masz 3 lata w plecy". Niby racja, ale nie pomaga. No i jakby tego było mało jest zimno. Potwornie ZIMNO. A ja jako ciepłolubne stworzenie cierpię niezmiernie z tego powodu b
4 komentarze
Czytaj więcej

Mam dość...

Minęło 3 tygodnie, jakoś przetrwałam, ale teraz zaczął się koszmar... Zawaliłam wejściówkę z anatomii, a asystent się na nas wydarł, że się tylko opierniczamy i nie uczymy, że takie banalne rzeczy...A pytania są jakieś oderwane od rzeczywistości, na jedno z nich nawet w Bochenku nie było odpowiedzi. Mam totalnie dość i już nie wiem z czego i jak się uczyć, żeby było dobrze. Nie ma żadnych określonych wymagań, bo te podawane raczej się nie pokrywają z pytaniami później i niby jak przez to przejść?
Prześlij komentarz
Czytaj więcej